O istnieniu takiego wymogu przekonał się niedawno Andy Cohn, właściciel i jednocześnie dziennikarz serwisu The Fader. Gdy zwrócił się do Twittera z prośbą o autoryzację konta serwisu, otrzymał odpowiedź że taki status można uzyskać tylko w dwóch przypadkach: gdy użytkownik dowiedzie, że ktoś podszywa się pod niego, bądź też gdy w ciągu trzech miesięcy przeznaczy na korzystanie z twitterowych reklam co najmniej… 15 tys. dolarów! Oczywiście dla serwisu o stosunkowo małym zasięgu jest to stanowczo zbyt wysoka kwota.

To nie jedyna sprawa związana z funkcją weryfikacji kont na Twitterze. Ostatnio głośno było o tym, że administratorzy mikrobloga przez pomyłkę nadali status autentyczności profilowi, którego ktoś używał do podszywania się pod żonę giganta medialnego Ruperta Murdocha.

Wcześniej charakterystycznego niebieskiego „ticka” przy nazwie profilu można było uzyskać znacznie łatwiej. Opcję weryfikacji kont wprowadzono w czerwcu 2009 roku, początkowo dostępna była dla wszystkich, wystarczyło złożyć prośbę o weryfikację. Dzięki temu swoje konta zweryfikowało między innymi wielu amerykańskich kongresmanów. W 2010 roku zrezygnowano z takiej polityki, tłumacząc to między innymi ogromną liczbą wniosków. Obecnie Twitter utrzymuje, że funkcja nie jest publiczna. Biorąc pod uwagę wysoki próg kwotowy, stanowi obecnie raczej formę dla najbardziej aktywnych i hojnych reklamodawców, tudzież partnerów biznesowych mikrobloga.

O co całe to zamieszanie? Odpowiedź poniżej.

fot.: Twitter.com